PĘCHERZ NADREAKTYWNY (OAB) – NOWOCZESNA DIAGNOSTYKA I TERAPIA

OAB to zespół objawów obejmujących parcia naglące, mogące współistnieć z naglącym nietrzymaniem moczu, częstomocz ( częściej niż 8 x na dobę) oraz nocturię (częściej niż 1 x w nocy). Kiedy objawom towarzyszą epizody nietrzymania moczu jest to postać choroby mokra, kiedy nietrzymanie moczu nie występuje – postać sucha. OAB wpływa negatywnie na jakość życia ograniczając aktywność fizyczną i seksualną, redukując kontakty towarzyskie i rodzinne, dając poczucie winy, utraty samokontroli, lęk, wywołując depresję, podnosząc koszty życia przymusem zakupów środków wchłaniających mocz. Pęcherz nadreaktywny występuje u 10 -15 % osób i w większości sytuacji jego przyczyna jest nieznana zaś bardzo skomplikowany mechanizm kontroli mikcji (wydalania moczu ) utrudnia wyjaśnienie powstania choroby. Próbuje się powiązać schorzenie z czynnikami infekcyjnymi (nawrotowe infekcje), mechanicznymi( guzy cewki, przerost prostaty), neurologicznymi, psychosomatycznymi i genetycznymi.

oab

Pomimo charakterystycznych objawów z wywiadu dla właściwego rozpoznania i leczenia konieczne jest specjalistyczne badanie uroginekologiczne z ultrasonografią dynamiczną cewki moczowej i pęcherza. Dzienniczki mikcji i kwestionariusze jakości życia obiektywizują dolegliwości przed, w trakcie i po leczeniu. Pomocne jest badanie ogólne  i posiewy moczu. Diagnostyka inwazyjna to badanie urodynamiczne przy użyciu cewników oraz uretro-cystoskopia (endoskopowe wziernikowanie cewki moczowej i pęcherza).

Podstawowe leczenie zawsze obejmuje działania behawioralne ( wdrożenie odpowiedniej diety, obniżenie wagi ciała, korekta niewłaściwych zachowań, trening pęcherza moczowego), którym towarzyszy zastosowanie leków antymuskarynowych blokujących skurcz pęcherza moczowego. Lekiem drugiego rzutu jest lek adrenergiczny ułatwiający rozkurcz pęcherza. Oba rodzaje leków można też łączyć. Środkami leczniczymi i wspomagającymi mogą być estrogeny oraz leki antydepresyjne oraz zastosowanie elektrostymulacji nerwów krzyżowych i piszczelowych. Zdarzające się nietolerancje i przeciwwskazania do leków stawiają przed koniecznością zastosowania leczenia inwazyjnego w postaci ostrzykiwania pęcherza moczowego toksyną botulinową(Botoxem). U części kobiet, gdy źródła podrażnienia pęcherza moczowego upatruje się w jego obniżeniu, stosuje się operacje podwieszające.