POPORODOWE ZAPOBIEGANIE WYPADANIU POCHWY/MACICY I NIETRZYMANIU MOCZU

Najnowsze badania jednoznacznie dowodzą, że nie najskuteczniejsze metody leczenia a zapobieganie chorobom jest ostatecznym celem medycyny. Świadomość nieuchronności ciąży i porodu i ich związku z powszechnością uciążliwych nietrzymań moczu i wypadań pochwy i/lub macicy w wieku starszym była inspiracją powstania i rozwoju nowoczesnego zachowawczego i operacyjnego leczenia uroginekologicznego. Z właściwego zrozumienia podłoża tych chorób i oraz celem niedopuszczenia do ich rozwinięcia KONIECZNE są działania diagnostyczne i profilaktyczne  u kobiet w ciąży i po porodzie.

Każda kobieta w ciąży powinna być poinformowana o wpływie porodu na stan narządów miednicy i zakwalifikowana do grup ryzyka wystąpienia zaburzeń uroginekologicznych w wieku późniejszym. W populacji kobiet między 20 a 70 rokiem życia częstość występowania obniżenia narządów miednicy wynosi – 14-34%, w tym u nieródek – 2-4%, a u wieloródek – 43-76%. U 10-80% kobiet  z obniżeniem narządów miednicy występują nietrzymanie moczu , u 10-30% występuje dodatkowo nietrzymanie stolca, a przewlekłe zaparcia u 6-67%.Czynniki ryzyka obniżenia narządów miednicy to: – czynniki demograficzne (wiek, rasa biała, niższy status materialny), – przeszłość położnicza (liczba ciąż, porody siłami natury, masa urodzeniowa dzieci >4000g, przedłużający się drugi okres porodu, porody zabiegowe), – wywiad ginekologiczny (zabieg usunięcia macicy, wcześniejszy zabieg z powodu obniżenia narządów miednicy, okres po menopauzie, zaburzenia hormonalne) – otyłość, przewlekłe zaparcia oraz choroby przebiegające z przewlekłym kaszlem, – ciężka praca fizyczna, uprawianie niektórych sportów wyczynowych.

nm

 

 

 

 

 

  1. Nowoczesna ULTRASONOGRAFIA i badanie uroginekologiczne i po porodzie pozwala na ocenę struktur miednicy decydujących o zawieszeniu pęcherza, cewki, macicy i pochwy
  2. Wynik badań i kwalifikacja do grupy podwyższonego ryzyka jest bezwzględnym wskazaniem do działań profilaktyczno- leczniczych natychmiast po wygojeniu się skóry i śluzówki pochwy
    1. Ćwiczenia m. Kegla w spoczynku i napięciu– małe uszkodzenia mięśni
    2. Pessaroterapia – uszkodzenia powięzi i przyczepów mięśni
    3. Fizjoterapia z instruktorem i biofeedbeck – duże uszkodzenia mięśni
    4. Elektromiografia i elektrostymulacja – duże uszkodzenia mięśni i odnerwienia oraz pourazowe zaburzenia czucia

W/W DZIAŁANIA OGRANICZAJĄ I LECZĄ USZKODZENIA OKOŁOPORODOWE ZAPOBIEGAJĄC I OGRANICZAJĄC NIETRZYMANIE MOCZU I WYPADANIU NARZĄDÓW PŁCIOWYCH